Apothekersassistenten Julie en Corina vertellen

De apothekersassistenten in de poliklinische apotheek (PKA) hebben een breed scala aan taken. Ze maken onder andere medicatie klaar voor patiënten aan de balie en helpen hen daar. Ook verzorgen ze medicatie voor patiënten buiten het ziekenhuis. Daarnaast bezorgen ze (ontslag)medicatie aan het bed van patiënten op de verpleegafdelingen en verzorgen in samenwerking met een prikorganisatie injecties en infusen bij mensen thuis. Julie: ‘Iedere dag verdelen we de taken binnen ons team. Hierdoor kunnen we aan de balie de volle aandacht geven aan de patiënt. Ons werk gaat verder dan alleen recepten verwerken; het draait om het bouwen van vertrouwen bij patiënten dat ze door middel van de juiste voorlichting de medicatie goed kunnen innemen.’

Omdat het ziekenhuis kleinschalig is, zijn er korte lijntjes met andere afdelingen. Dat maakt dat we goed samenwerken. Corina: ‘We schakelen regelmatig met verpleegkundigen, assistenten en artsen. We hebben veel te maken met specialistische behandelingen van verschillende ziektebeelden. Daar leren we ook van.’ 

De wereld van geneeskunde staat nooit stil, en de PKA is geen uitzondering. Julie: ‘We blijven op de hoogte van nieuwe ontwikkelingen, zoals nieuwe medicijnen en behandelingen. Regelmatig krijgen we klinische lessen van onder andere apothekers en artsen. Zo blijven we onszelf voortdurend ontwikkelen.’

Voor patiënten is de PKA de laatste schakel in het ziekenhuis. Corina: ‘Patiënten komen naar ons nadat ze bij de arts zijn geweest, onderzoeken hebben ondergaan en de uitslag hebben ontvangen. Soms komen ze met emoties hun medicijnen ophalen. Ons doel is om hen rustig uit te leggen welke medicijnen ze nemen. Empathie speelt hierbij een belangrijke rol.’

Julie voegt toe: ‘We ervaren vaak dankbaarheid van patiënten omdat ze aan het einde van hun ziekenhuisbezoek medicatie meekrijgen met daarbij de bijbehorende informatie. Voor oncologische patiënten die net een moeilijk gesprek hebben gehad, nemen we als dat nodig is extra tijd. We zitten rustig met hen in de spreekkamer, zodat we daar rustig uitleg kunnen geven. De behandelingen voor deze patiënten duren langer dan gemiddeld. Ze komen daardoor regelmatig bij ons en vinden het fijn om daar een bekend gezicht te zien.’