Interview met onze nieuwe collega's

Na het afronden van de opleiding tot HBO verpleegkundige in januari 2020, startte Femke als verpleegkundige op de afdeling Chirurgie in ons ziekenhuis.

“Ik was klaar voor een nieuwe uitdaging. Na mijn studie zocht ik een dynamische baan, met veel verschillende taken en patiënten”, vertelt Femke.  “Toen ik de vacature voor verpleegkundige op de afdeling Chirurgie in het Diakonessenhuis zag dacht ik, dit wil ik!”

De eerste twee maanden wordt ze ingewerkt. “Het is erg fijn dat ik goede begeleiding krijg. Als ik vragen heb kan ik die altijd stellen. Ook kan ik het aangeven wanneer ik wat meer verantwoordelijk wil. Tot nu toe bevalt het heel erg goed, het is een fijn team.”

Femke zocht specifiek naar een baan als verpleegkundige in een algemeen ziekenhuis. “Het Diakonessenhuis is perfect voor mij. Het is een klein ziekenhuis, maar het heeft veel kennis en zorg in huis. Dat zorgt ervoor dat de lijntjes kort zijn. Het contact met collega’s van andere afdelingen is laagdrempelig, waardoor je kan leren van elkaars expertise. Iedereen staat daar ook voor open”, zegt Femke. “Ik zie mezelf hier nog wel een tijd werken. Er zijn namelijk mooie opleidings- en doorgroeimogelijkheden binnen dit ziekenhuis. Recovery verpleegkundige, dat zie ik mezelf wel worden in de toekomst!”

Als student Integrale Veiligheidskunde is Elmar geïnteresseerd in hoog betrouwbaar organiseren binnen complexe organisaties. Binnen het Diakonessenhuis vond hij een leerwerkplaats waarbij hij zich focust op de veiligheid en risico’s in ons ziekenhuis.  “De diversiteit binnen mijn werkzaamheden is heel fijn en leerzaam. Elke dag is anders. Soms komt er een melding binnen en moet ik snel schakelen. Het volgende moment ben ik juist met een langlopend project bezig.”

“Toen ik contact opnam met het Diakonessenhuis werd ik direct uitgenodigd voor een gesprek. Mij werd meteen duidelijk dat de sfeer hier goed is en dat er veel mogelijkheden zijn op het gebied van veiligheid. Het team hier is druk bezig met het optimaliseren van veiligheid en het verkleinen van risico’s.”

“Incidentenonderzoek- en bestrijding vind ik interessant. In een ziekenhuis zit ik daarom helemaal op mijn plek. Hier is het echt van belang dat we de risico’s zo klein mogelijk maken en dat we ten alle tijden de werkzaamheden in het ziekenhuis voort kunnen zetten”, legt Elmar uit. “Hoewel er heel veel goed gaat, zijn er soms incidenten of bijna-fouten. Ik wil er achter komen waarom die fouten gemaakt worden en hoe we de kans nog kleiner kunnen maken”.

Elmar vertelt dat ze zo steeds meer proactief kunnen optreden. Een mooi voorbeeld is de vituele rondleiding voor bedrijfshulpverleners (BHV’ers) die Elmar aan het opzetten is. “Via een online rondleiding door het ziekenhuis kunnen BHV’ers ten alle tijden op plekken komen waar ze anders niet zomaar zouden kunnen komen. Zo zijn ze beter voorbereid bij calamiteiten en kunnen ze sneller handelen in noodgevallen.”

Elmar vertelt dat hij komend jaar ook zijn afstudeeronderzoek in ons ziekenhuis gaat uitvoeren. “Waar ik me precies op ga focussen weet ik nog niet. Maar er is nog niet veel onderzoek gedaan naar hoog betrouwbaar organiseren in ziekenhuizen, dus er zijn genoeg mogelijkheden!”

Tot 2018 werkte Marjon in het Diakonessenhuis. Na een tijdje bij een ander ziekenhuis te hebben gewerkt, maakte ze in 2020 de overstap terug naar ons ziekenhuis. “Ik miste de structuur van het Diakonessenhuis,” vertelt ze. “Hier wordt aan de randvoorwaarden voldaan. Teams werken fijn samen, er is een goede mix tussen ervaren en jonge collega’s. Daardoor kan je je focussen op je taken en de patiënten. Dat vergroot mijn werkplezier.”

Marjon vertelt dat ze in haar nieuwe functie als doktersassistent bij de Bloedafname helemaal op haar plek zit. “In mijn functie heb ik veel patiëntcontact, dat vind ik fijn. Net even wat extra’s kunnen betekenen voor patiënten, daar is in ons ziekenhuis ook ruimte voor. Een patiënt die angstig binnenkomt met een glimlach naar buiten laten lopen, dat is mijn doel. Gepaste humor is belangrijk, ook al is er een hoop ellende.”

Eén dag in de week past Marjon op haar twee kleinkinderen. “Die afwisseling is fijn. Ik vind het heerlijk om tijd te hebben met de kleinkinderen, maar ik ga nu ook weer met veel plezier naar mijn werk. Ik ben blij dat ik weer terug in het Diakonessenhuis ben, terug op het oude honk.”